prosteprzecinki.pl

Mi czy mnie?

Zaimek ja ma w celowniku (komu? czemu?) dwie formy: akcentowaną mnie i nieakcentowaną mi. Poniżej znajdziesz przykłady i wskazówkę, jak wybrać właściwą wersję.

mnie
Forma wyróżniająca, stosowana w akcentowanej pozycji zdania. Podkreśla, że chodzi właśnie o mnie, a nie o kogoś innego. Tylko ona może wystąpić na początku zdania.

Mnie się wydaje, że wszystko będzie dobrze.

Mnie jest wszystko jedno.

A mnie się to nie podoba.

Powinieneś to powiedzieć najpierw mnie.

Komu należy się nagroda? Mnie.

Zarzuty postawiono mnie, a nie prawdziwym winowajcom. (przeciwstawienie)

Nie mnie o tym przesądzać.

Próbowaliście go oszukać. Uwierzył jednak mnie. (= `To właśnie mnie uwierzył` − gdy akcent niestandardowo pada na wyraz mnie; por. ostatni przykład dla formy mi)


mi
Standardowa forma używana w pozycji nieakcentowanej. Nie może się znaleźć na początku zdania.

Wydaje mi się, że wszystko będzie dobrze.

Jest mi wszystko jedno.

Nie podoba mi się to.

Powinieneś mi to wcześniej powiedzieć.

Nagroda mi się należy.

Postawiono mi zarzuty.

Zdziwiłem się, gdy mi o tym powiedzieli.

Uwierzył mi. (standardowa sytuacja, gdy akcent pada na uwierzył)

Wskazówka:
Wybierając odpowiednią formę, można się posiłkować analogiczną parą zaimków: tobieci. Bez wahania mówimy np.:
Tobie się wydaje... i Wydaje ci się...
a nie:
Ci się wydaje... ani Wydaje tobie się...
dlatego poprawnie będzie również:
Mnie się wydaje... i Wydaje mi się...
a nie:
Mi się wydaje... ani Wydaje mnie się...

Zobacz też